Herfst in Zweden 2021

Het hele avontuur begon op een frisse oktober ochtend in Nederland. Half 3 in de ochtend vertrokken we vanuit Aalsmeer richting de boot die ons over zal varen vanuit Duitsland naar Denemarken. Elke kilometer werd het lichter en toen we rond een uur of 8 om ons heen konden kijken waren we al bijna bij de boot aangekomen. De boottocht was al een ervaring opzicht en daarna werd het alleen maar beter. Naar een paar uurtjes Denemarken kwamen we aan in het prachtige Zweden. Wij beide waren er nog nooit geweest en waren erg verrast door het enorme grootschalige landschap. 

Ook was in Zweden de herfst al volop begonnen wat er voor zorgde dat de bomen prachtig begonnen te kleuren. De rode huizen, mooie meren en de uitgestrekte bossen is haast sprookjesachtig. Bij de stuga aangekomen werden we warm welkom geheten door Anton en de familie. Na een lekkere kop koffie en het uitpakken van de auto gingen we eerst ff bijtanken. Na een uurtje kwam Anton en hij had een doel gemaakt, waarbij hij wilde zien hoe onze schietkunst was. Voor mij was het ook allemaal onwennig. De eerste keer op een (grof) wild jacht in het buitenland en het mogen gebruiken van mijn kogelwapen. De eerste aanzit was dan ook super spannend en onwennig. Alle geluiden zetten je op scherp, maar al gauw ontdek je dat een merel voor zo'n klein vogeltje een enorme herrie kan maken. Bij de eerste aanzit is er niet tot een schot gekomen. Ook zondag werd er niks geschoten. MAAR toen kwam de maandag.

Mijn aanzit was op een stuk boerenland waar mogelijk reewild zou kunnen komen of eventueel een vos. En die vos kwam er zeker. Al na een half uur werd ik compleet overrompeld door Reintje. Hij kwam op een drafje op de hut aangelopen en voor ik kon aanschouwen stond hij een 20 meter bij mijn vandaan. Helaas verspilde ik deze kans door m'n enthousiasme en was Reintje pleite. Mijn maatje had een erg spannende ochtend gehad, waarbij hij diverse reeën voor de hoogzit heeft gehad alleen niet tot een schot gekomen was. Na een kop koffie hebben we deze ochtend door gesproken en Anton heeft ons wat handige tips en feedback gegeven. De avond had Anton voor mij een mooie hoogzit ingedachte waar mogelijk een wildzwijn zou kunnen komen. Het was rond een uur of 8 toen Anton mij bij de hoogzit afzette. Komt er een stuk zwart wild, gewoon rustig blijven, de tijd nemen en je ding doen zij hij nog.

Toen ik het veld opliep richting de hoogzit had ik mijn hoofdlampje aangezet, aan het eind van het veld schitterde wat dus ik pakte mijn restlichtkijker om te zien wat het was. Een stuk reewild stond er mijn aan te kijken. Een mooi begin van een de avond. Ik klom het trapje op en maakt mijn plekje gereed. Het was een goed geïsoleerde dichte hut met een fijne stoel erin. De klep deed ik open en toen begon het wachten. Het was mijn eerste avond/nacht aanzit dus ik had gezonden spanning. De avond was kraak helder en de hemel bezaaid met sterren. Door het maanlicht kon ik de contouren van het bos en de voerplek zien. Na een half uurtje te hebben genoten van de sterren hoorde ik in de verte geritsel. In de ochtend had Anton nog gezegd, Joost als er varkens komen hoor je dat direct, ze maken het zelfde geluid als de tamme varkens. En ja hoor ik hoorde gepiep en geknor in de verte en voor ik het wist kwam er 4 varkens uit het bos vandaan rennen. Een meter of 15 bij mij vandaan liepen ze het veld op. Mn hart zat gelijk ik m'n keel. Ik probeerde rustig te blijven en de tips van Anton in gedachte te houden. Eerst pakte ik mijn restlichtkijker om te zien wat voor varkens het waren. Met de kennis die ik had schatte ik het op 4 grote biggen. Ik liet ze eerst beginnen aan het voer en ze beetje tot rust te laten komen. Toen zette ik mijn kappen op en wilde het geweer pakken. Bij het aanleggen stoten ik per ongeluk met de loop tegen de klep van de hut. Ik baalde enorm maar gelukkig bleven de zwijnen staan. Toen ik de buks klaar had liggen hoorde ik weer een geluid. En weer kwamen er 3 varkens het veld op lopen. Dit keer 2 grote biggen en een fors stuk groter varken. M'n hartslag steeg tot z'n hoogtepunt en kon niet normaal meer  de buks stil houden. Gelukkig stonden de eerste 2 minuten de varkens erg lastig en op een kluitje. Toen ik een beetje tot rust was gekomen ging 1 varken een beetje afgezonderd staan. Het was uitgerekend het grote varken. Eerst stond die rechts van de voerplek, daarna links maar telkens met de kop naar mijn gericht. Toen kwam het moment dat hij mooi dwars ging staan. Ik legde aan en deed de rode lamp aan. Ik keek door de kijker, liet het kruis van beneden zakken tot het rode puntje op het midden van het blad zat. Voor ik het kon bedenken was het schot weg en stond ik te trillen als een rietje.

Ik hoorde een hoop geritsel en geknor en toen was het stil. Door de restlichtkijker zag ik niks liggen, zal ik gemist hebben of het varken ziek geschoten hebben. Ik wist het niet. Gelijk belde ik Anton. Blijven zitten, tot rust komen ik kom eraan was zijn antwoord. In die tijd dat ik moest wachten heb ik gouw mijn vader gebeld, pa ik heb op een varken geschoten. Ik denk dat het schot goed zat maar hij lig er niet. Rustig wachten je kan er nu toch niks meer aan doen, zei hij tegen me. Toen Anton er was zijn we direct naar de  aanschot plek toegelopen. De eerste minuut, leek wel een half uur, vonden we geen bloed. Tot dat Anton iets een drupje vond. Helder bloed dus waarschijnlijk een longschot was zijn oordeel. Een beetje opgelucht was ik al, ik had hem geraakt. We zochten effen verder maar konden hem zo gauw niet vinden. Anton stapte in de auto en we reden naar een lokale jager. Gelukkig was hij bereid om met de hond effen mee te gaan kijken. Toen we bij de plek aankwamen moest de hond rustig zoeken. 

Het leek uren te duren maar op een gegeven moment vond hij het juiste spoor. Wij moesten blijven staan zodat we geen sporen zouden verstoren. Na een paar minuten ging de hond recht op een muurtje van stenen af. De Zweedse jager riep wat naar Anton maar ik  kon het niet verstaan. Het komt goed was wat Anton zei. Bij de muur aangekomen zagen we meer bloed liggen. De Zweedse jager met de hond ging verder het bos in en na 2 minuten hoorde ik een roep, hij lig er zei Anton. We liepen erheen en daar lag die. Mijn eerst stuk grof wild, mn eerste zwijn. Ik was ontzettend blij en opgelucht. De Zweedse jager en Anton zette direct een takje op m'n muts en feliciteerde mij.

Met een beetje moeite konden we het zwijn uit het bos slepen. Na afscheid genomen te hebben van de hondenman en de hond zijn we naar huis gereden om mn jachtmaatje en de quad op te halen. Mijn jachtmaat kwam trots met zijn geschoten vos aanlopen. Ook hij had een succesvolle avond gehad. Hij geloofde het eerst niet omdat er niks achter in de auto lag. Maar na een fotobewijs waren we beide zo blij als een kind. Met de quad hebben we het varken opgehaald en thuis gebracht. Met z´n 3en hebben we het varken aan de haak gehangen en tot de conclusie gekomen dat er een mooie overloper zeug van 63 kilo minder is in de wereld. Anton heeft het varken ontweidt en daarna hebben de avond passend afgesloten met een borrel en een sigaar. Wat een avontuur. De rest van de week hebben we nog diverse vogels geschoten en mn jachtmaatje had nog 2 prachtige ree kalveren weten te bemachtigen. Ook was er mooie gelegenheid om te vissen en mn maatje wist zijn eerste snoek te bemachtigen. Kortom het was een fantastische week, en een ervaring om nooit te vergeten. Anton nogmaals bedankt voor alle goede zorgen, tips en begeleiding. We zien je snel weer

Joost.

‍